Śnieżny, zimowy koniec listopada i wieniec adwentowy

 Witajcie!

Listopad był w tym roku bardzo ciepły, dopiero ostatnie dni przyniosły temperaturę poniżej zera i trochę śniegu. Wiele osób nie lubi zimy, ale mnie się podoba świat przykryty białą śniegową kołderką.

 Kiedy dni stają się coraz krótsze, a noce coraz dłuższe, w przejściu z jesieni do zimy - przeżywamy okres kościelnego roku liturgicznego nazywany Adwentem. Określenie "adwent" pochodzi od łacińskiego wyrazu adventus i oznacza "przyjście".

  Na wieńcu adwentowym, który zrobiłam, pali się pierwsza świeca.

W sieci znalazłam piękny wiersz o adwencie (niestety autor tekstu nie był podany). 

ADWENT – czuwanie

oczekiwanie na zejście

Tego który się stanie

pokojem radością szczęściem

 

ADWENT – czas mroku

po którym światło błyśnie

i spłynie nam z obłoków

na wielkie BOGA PRZYJŚCIE

 

Przeminie adwentowa

noc oczekiwań lęków

CIAŁEM stanie się SŁOWO

na Matki Świętej ręku

 

ADWENT – to życie

wśród zwątpień i nadziei

że może o którymś świcie

dotrzemy do Betlejem

 

I spłynie na nas cisza

wielkie uspokojenie

bo wreszcie Bóg usłyszał

gorące serc westchnienie

 

Po trudach i zawodach

serce przed Bogiem klęknie

bo ADWENT – to tęsknota

za prawdą dobrem pięknem

 

ADWENT – to próba

życiowy egzamin

Czy nam on się uda?

oto pytanie...

Myślę, że warto zastanowić się nad tym tekstem, zwłaszcza w tym czasie, który dla wszystkich jest trudny.

Pozdrawiam, Lusi.